Lista cech DDD
(Dorosłych Dzieci z rodzin Dysfunkcyjnych)
Sprawdź z iloma cechami się utożsamiasz.
- Mam poczucie, że wiele codziennych spraw, trudności, problemów przerasta mnie.
- Nie wiem co jest normą, a co nie. Często muszę zgadywać lub się domyślać.
- Trudno mi zakończyć rozpoczęte sprawy.
- Trudno mi wyluzować, odpuścić, rozluźnić się. Często odczuwam napięcie.
- Jestem osobą emocjonalną. Emocje rządzą moim życiem.
- Nie trzymam granic lub stawiam je zbyt radykalnie.
- Czuję się bezwartościową osobą.
- Jestem dla siebie krytyczny/a.
- Często też krytykuję i osądzam innych.
- Odczuwam lęk przed autorytetem.
- Nie doceniam swoich osiągnięć. Często je pomniejszam.
- Jak nie jest ‚OK’, zakładam maskę i twierdzę, że jest dobrze.
- Trudno mi nawiązać intymne stosunki.
- Boję się odrzucenia.
- Kontroluję.
- Boję się zmiany, nowego, nieznanego. To budzi we mnie lęk.
- Unikam konfliktów lub je zaostrzam. Rzadko je rozwiązuję.
- Szukam napięć i kryzysów, a potem skarżę się na nie.
- Boję się krytyki. Odbieram ją jako osobisty atak lub zagrożenie.
- Boję się ludzi, czuję się gorszy/a, słabszy/a od innych.
- Nie wierzę, że mogę być kochany/a przez kogokolwiek.
- Mam skłonność do nawiązywania bliższych znajomości z osobami zranionymi, z problemami czy niedostępnymi.
- Łatwiej mi troszczyć się o innych, niż o siebie.
- Czuję nudę, niepokój, jak długo jest dobrze.
- Porządnych, spokojnych, czułych partnerów opuszczam, są dla mnie mało atrakcyjni.
- Jestem lojalny/a, nawet wobec osób nielojalnych względem mnie.
- Często kłamię, nawet gdy nie muszę.
- Mam poczucie, że jestem ‚odmieńcem’.
- Świat postrzegam w kolorach czarno – białych.
Z iloma punktami się zgadzasz? Ile z nich opisuje Ciebie? Mniej niż połowa, a może większość?
Dorosłe Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych to osoby, które patrzą na świat oczami zranionego dziecka. Patrzą nań przez pryzmat bolesnej przeszłości,
gdzie ich potrzeby nie były zaspokajane. W dzieciństwie zabrakło miłości, uwagi, bliskości, akceptacji, poczucia bezpieczeństwa.
Dziś noszą w sobie żal, złość, a czasem nawet nienawiść do rodzica, który krzywdził czy zaniedbywał.
Często nie akceptują siebie, postępują wbrew sobie, nie rozumieją siebie i swoich zachowań.
Można wyróżnić kilka typów dzieci z rodzin dysfunkcyjnych (DDD):
Wyobcowani
bardzo silnie kontrolują się w kontakcie z innymi. Mają poczucie, że ludzie oceniają ich niekorzystnie.
Z poczuciem niższości
czują się gorsi i słabsi od innych, źle o sobie myślą, trudno przyjąć im pochwały. Nie radzą sobie w relacjach.
Smutni
często leczą się z powodu depresji. Żyją trudnymi i bolesnymi wspomnieniami, gdzie tracili, byli opuszczani, porzucani, nadużywani, krzywdzeni
Współuzależnieni
to osoby uwikłane w związki z tymi, którymi trzeba się opiekować, nieporadnymi i z trudnościami (np. z osobami z problemami finansowymi, uzależnionymi od narkotyków, przewlekle bezrobotnymi). W takich relacjach jest bardzo dużo, silnych bodźców emocjonalnych.
Czy Dorosłe Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych potrzebują terapii ?
Jeżeli odnajdujesz siebie w tym opisie i utożsamiasz się z powyższymi cechami – najprawdopodobniej jesteś dorosłym dzieckiem z rodziny dysfunkcyjnej.
Dobrze trafiłeś.
Warszawskie PSYCHOCENTRUM, świadczy pomoc stacjonarną, online, indywidualną i grupową. Skorzystaj i podejmij próbę naprawy swojego życia już teraz.
